تهدیدات سایبری به طور مداوم پیچیده‌تر می‌شوند و سازمان‌ها نیازمند راهکارهای پیشرفته‌ای برای محافظت از داده‌ها و زیرساخت‌های خود هستند. سه راهکار امنیتی مطرح یعنی EDR، XDR و MDR هر یک با قابلیت‌ها و اهداف خاص خود، برای مقابله با تهدیدات طراحی شده‌اند. آشنایی با این راهکارها و تفاوت‌های آن‌ها می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا بهترین گزینه را بر اساس نیازها و محدودیت‌های خود انتخاب کنند و امنیتی جامع‌تر ایجاد نمایند.

 EDR چیست؟

EDR که مخفف Endpoint Detection and Response است، یک راهکار امنیتی مبتنی بر Endpoint است که برای شناسایی، بررسی و پاسخ به تهدیدات سایبری در دستگاه‌های کاربران و سرورها طراحی شده است. این سیستم به طور مداوم فعالیت‌ها و داده‌های مربوط به Endpointها را مانیتور می‌کند، داده‌های مشکوک را جمع‌آوری کرده و امکان تجزیه‌وتحلیل آن‌ها را برای تیم امنیتی فراهم می‌کند.

راهکار EDR چیست؟ تشخیص و پاسخ دهی به نقطه پایانی چگونه انجام می شود؟

 XDR چیست؟

XDR که مخفف Extended Detection and Response است، نسل پیشرفته‌تر EDR به حساب می‌آید و علاوه بر Endpointها قابلیت‌های شناسایی و پاسخ را به دیگر بخش‌های زیرساخت سازمانی مانند شبکه‌ها، ایمیل‌ها و سرورها گسترش می‌دهد. این راهکار داده‌ها را از منابع مختلف جمع‌آوری و همبسته می‌کند تا دید جامع‌تری نسبت به تهدیدات ارائه دهد و تحلیل‌های پیچیده‌تری انجام دهد. XDR به دلیل یکپارچگی و پوشش گسترده‌اش، باعث افزایش کارایی تیم امنیتی و کاهش زمان پاسخگویی به تهدیدات می‌شود.

رویکرد XDR چیست و چه تفاوتی با EDR دارد؟

 MDR چیست؟

MDR (Managed Detection and Response) یک سرویس امنیتی است که وظیفه شناسایی و پاسخ به تهدیدات را به شرکت‌های ارائه‌دهنده این خدمات برون‌سپاری می‌کند. در این مدل، تیم‌های متخصص و ابزارهای پیشرفته توسط شرکت‌های MDR به صورت 24/7 به مانیتورینگ و مدیریت تهدیدات می‌پردازند. این راهکار به خصوص برای سازمان‌هایی مناسب است که فاقد منابع یا تخصص کافی برای راه‌اندازی و مدیریت راهکارهای پیچیده امنیتی هستند و می‌خواهند از پشتیبانی مداوم برای حفاظت از زیرساخت‌های خود بهره‌مند شوند.

شناسایی و پاسخ مدیریت شده Managed Detection and Response چیست؟ MDR –چگونه کار می‌کند؟

مقایسه و تفاوت‌های EDR و XDR و MDR

دامنه پوشش (Scope)

• EDR: این رویکرد به طور خاص بر روی Endpointها (نقاط نهایی) متمرکز است و تنها فعالیت‌ها و داده‌های مربوط به دستگاه‌های کاربران و سرورها را مانیتور و بررسی می‌کند. این محدودیت در دامنه پوشش، امکان دید گسترده در سطح شبکه یا دیگر زیرساخت‌های سازمانی را فراهم نمی‌کند و آن را برای مدیریت تهدیدات پیچیده یا چندوجهی کمتر مناسب می‌سازد.
• XDR: دامنه پوشش گسترده‌تری نسبت به EDR دارد و علاوه بر Endpointها، شبکه، ایمیل، سرورها و سایر زیرساخت‌های سازمانی را نیز تحت نظارت قرار می‌دهد. این راهکار داده‌ها را از منابع مختلف جمع‌آوری کرده و با تحلیل همبسته، امکان دید کلی و جامع‌تری را به تیم‌های امنیتی می‌دهد. به دلیل این پوشش وسیع XDR برای مقابله با حملات پیشرفته و هماهنگ که بخش‌های مختلف زیرساخت سازمانی را هدف قرار می‌دهند، بسیار مناسب‌تر است.
• MDR: از نظر دامنه پوشش، کاملاً وابسته به سرویس‌ها و فناوری‌هایی است که توسط شرکت ارائه‌دهنده آن استفاده می‌شود. معمولاً MDR می‌تواند از ابزارهای EDR و XDR یا حتی دیگر راهکارهای امنیتی برای ارائه خدمات خود بهره ببرد. این انعطاف‌پذیری به MDR اجازه می‌دهد تا متناسب با نیازهای سازمان، دامنه پوشش متفاوتی را فراهم کند، اما به طور کلی تمرکز آن بیشتر بر ارائه خدمات مدیریت‌شده و کاهش پیچیدگی امنیتی برای سازمان‌ها است تا صرفاً گسترش دامنه فنی.

روش شناسایی تهدیدات

• EDR: بر شناسایی تهدیدات با استفاده از داده‌های جمع‌آوری‌شده از فعالیت‌های Endpointها تمرکز دارد. این سیستم‌ها از تحلیل الگوها، شناسایی رفتارهای غیرعادی و استفاده از قوانین مبتنی بر امضا برای تشخیص تهدیدات استفاده می‌کنند. روش شناسایی در EDR عموماً مبتنی بر داده‌های محلی و از پیش تعیین‌شده است، که ممکن است برای شناسایی حملات پیچیده در سطح سازمان کافی نباشد.
• XDR: از یک رویکرد چندمنبعی برای شناسایی تهدیدات بهره می‌برد. این راهکار داده‌های مختلف از منابعی مانند Endpointها، شبکه، ایمیل و دیگر نقاط سازمانی را ترکیب و تحلیل می‌کند. با استفاده از تحلیل همبسته و هوش مصنوعی XDR توانایی بیشتری در شناسایی تهدیدات پیچیده و پیشرفته دارد که از روش‌های تک‌منبعی ممکن است پنهان بمانند. این رویکرد جامع، امکان شناسایی حملات چندوجهی و مداوم را به طور موثرتری فراهم می‌کند.
• MDR: از ترکیبی از فناوری‌های پیشرفته مانند EDR یا XDR و تخصص انسانی برای شناسایی تهدیدات استفاده می‌کند. این سرویس به تحلیلگران امنیتی اجازه می‌دهد تا با استفاده از هوش تهدید و داده‌های حاصل از تحلیل پیشرفته، تهدیدات پیچیده‌تر را شناسایی کنند. روش شناسایی MDR به دلیل استفاده از تخصص انسانی، علاوه بر فناوری، دقت بیشتری در شناسایی تهدیدات و کاهش مثبت‌های کاذب ارائه می‌دهد و به سازمان‌ها کمک می‌کند تا به شکل فعالانه‌تری در برابر تهدیدات واکنش نشان دهند.

هوش تهدید-Threat Intelligence چیست؟

مدیریت و نظارت

• EDR: ابزارهایی برای مدیریت و نظارت بر فعالیت‌های Endpoint در سازمان‌ها فراهم می‌کند. این سیستم‌ها به تیم‌های امنیتی امکان می‌دهند تا رفتارهای مشکوک را نظارت کرده و در صورت شناسایی تهدیدات، پاسخ‌های خودکار یا دستی را اجرا کنند. ولی نظارت در EDR به داده‌های Endpoint محدود می‌شود و برای مدیریت گسترده‌تر در سطح سازمان به سیستم‌های اضافی نیاز دارد. این ابزار بیشتر به طور مستقل عمل می‌کند و نظارت بر نقاط دیگر شبکه یا اجزای مختلف سازمان را شامل نمی‌شود.
• XDR: رویکردی یکپارچه برای مدیریت و نظارت در سطح وسیع‌تری از سازمان ارائه می‌دهد که شامل داده‌های مختلف از Endpointها، شبکه، ایمیل و سایر منابع می‌شود. این سیستم‌ها با ترکیب و همبستگی داده‌ها، دید وسیع‌تری از وضعیت امنیتی ارائه می‌دهند و نظارت مرکزی و بهبود مدیریت ریسک را امکان‌پذیر می‌سازند.
• MDR: بر مدیریت و نظارت به صورت جامع و ۲۴/۷ تمرکز دارد که توسط تیم‌های امنیتی خارجی و متخصصین امنیت انجام می‌شود. این سرویس‌ها علاوه بر استفاده از ابزارهای EDR و XDR تحلیل انسانی و مدیریت پاسخ به تهدیدات را نیز شامل می‌شوند. MDR به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد تا از تخصص و دانش امنیتی تیم‌های متخصص بهره‌مند شوند، به‌ویژه زمانی که تیم‌های داخلی توان کافی برای مدیریت تهدیدات پیچیده را ندارند. این مدل مدیریت و نظارت به سازمان‌ها کمک می‌کند تا امنیت خود را به صورت فعالانه و با کمترین ریسک حفظ کنند.

ابزارها و فناوری‌های استفاده‌شده

• EDR: معمولاً از ابزارهایی استفاده می‌کند که تمرکز اصلی آن‌ها بر روی جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به Endpointها است. این ابزارها قابلیت‌های مانند شناسایی رفتارهای مشکوک، تجزیه و تحلیل دقیق داده‌ها و پاسخ خودکار به تهدیدات را ارائه می‌دهند. EDR برای عملکرد بهینه نیازمند ترکیب با ابزارهای دیگر مانند آنتی‌ویروس یا فایروال‌هاست، تا پوشش جامع‌تری از امنیت شبکه فراهم شود. فناوری‌های EDR بیشتر بر روی الگوریتم‌های یادگیری ماشین و تحلیل رفتار برای شناسایی تهدیدات متمرکز هستند.
• XDR: از فناوری‌های پیشرفته‌تر و ابزارهای متنوعی استفاده می‌کند که می‌توانند داده‌ها را از چندین منبع مختلف جمع‌آوری و تحلیل کنند، از جمله Endpointها، شبکه، سرورها، ایمیل‌ها و برنامه‌های ابری. این ابزارها با استفاده از یکپارچه‌سازی داده‌ها و فناوری‌های تحلیل هوش مصنوعی، می‌توانند شناسایی تهدیدات و واکنش به آن‌ها را در سطح سازمانی گسترش دهند.
• MDR: از ترکیب ابزارهای مختلف مانند EDR و XDR همراه با فناوری‌های تحلیل و پاسخ امنیتی بهره می‌برد. این سرویس‌ها به طور معمول از تکنیک‌های پیشرفته شامل تجزیه و تحلیل تهدیدات، هوش مصنوعی و داده‌کاوی استفاده می‌کنند و با ادغام تحلیل انسانی، قابلیت تشخیص و پاسخ به تهدیدات را بهبود می‌بخشند. فناوری‌های مورد استفاده در MDR معمولاً شامل ابزارهای مدیریت رخداد، تحلیل دیجیتال و سیستم‌های اطلاع‌رسانی پیشرفته هستند که همه با هدف مدیریت و پاسخگویی به تهدیدات در یک سطح تخصصی و جامع به کار می‌روند.

داده کاوی Data Mining چیست و چه کاربردهایی دارد؟ + تکنیک ها و روش های داده کاوی

انعطاف‌پذیری

• EDR: از لحاظ انعطاف‌پذیری توانایی خوبی برای سفارشی‌سازی دارد و می‌تواند به طور خاص برای نیازهای هر سازمان تنظیم شود. این ابزارها امکان انتخاب و ترکیب سیاست‌های امنیتی مختلف و پاسخ‌های خودکار را می‌دهند. با این حال، انعطاف‌پذیری EDR بیشتر به کاربر داخلی بستگی دارد و ممکن است نیاز به دانش فنی و تیم تخصصی برای پیاده‌سازی و مدیریت داشته باشد.
• XDR: ابزارهایی با انعطاف‌پذیری بیشتر در مقایسه با EDR ارائه می‌دهد و می‌تواند داده‌ها را از چندین لایه و بخش مختلف شبکه، شامل Endpoint، شبکه، و سرورها تجزیه و تحلیل کند. این ابزارها طوری طراحی شده‌اند که به راحتی می‌توانند با سیستم‌های مختلف و منابع داده هماهنگ شوند و به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا دید جامعی از وضعیت امنیتی خود داشته باشند.
• MDR: به دلیل استفاده از خدمات مدیریت‌شده و تیم‌های امنیتی خارجی، انعطاف‌پذیری بالایی از نظر مقیاس‌پذیری و انطباق با نیازهای متغیر سازمان‌ها ارائه می‌دهد. این سرویس‌ها می‌توانند برای پاسخ به تهدیدات مختلف و بر اساس سیاست‌های امنیتی خاص هر سازمان، تنظیم شوند. انعطاف‌پذیری MDR ممکن است به میزان دسترسی به داده‌ها و نوع قراردادهای خدماتی محدود باشد.

هزینه

EDR: هزینه استفاده از EDR معمولاً به دلیل نیاز به نرم‌افزارهای تخصصی و تیم‌های داخلی امنیتی که مدیریت و پاسخ به تهدیدات را انجام می‌دهند، نسبت به برخی راهکارهای دیگر بیشتر است. سازمان‌ها باید هزینه‌های مربوط به خرید نرم‌افزار، نگهداری، به‌روزرسانی و آموزش پرسنل خود را در نظر بگیرند. این راهکار برای سازمان‌های با منابع مالی کافی و تیم‌های امنیتی ماهر مناسب‌تر است.

XDR: معمولاً هزینه بیشتری نسبت به EDR دارد، چرا که این سیستم‌ها به یکپارچگی و هماهنگی بین چندین لایه امنیتی نیاز دارند. این هزینه اضافی ناشی از خرید و پیاده‌سازی نرم‌افزارهای مختلف و همچنین هزینه‌های مربوط به مدیریت داده‌ها و تحلیل‌های پیچیده‌تر است. با این حال XDR می‌تواند در بلندمدت با ارائه دید جامع و کاهش نیاز به ابزارهای اضافی، به صرفه‌جویی در هزینه‌ها کمک کند.

MDR: راهکارهای MDR به‌طور کلی بالاترین هزینه را دارند، زیرا شامل هزینه‌های خدمات مدیریت شده از جانب یک ارائه‌دهنده ثالث است که مسئولیت شناسایی، نظارت و پاسخ به تهدیدات را بر عهده دارد. این هزینه‌ها شامل حق‌الزحمه‌های ماهانه یا سالانه برای ارائه خدمات و پشتیبانی تیم‌های امنیتی می‌باشد. برای سازمان‌هایی که نمی‌خواهند تیم داخلی خود را به طور کامل به امنیت اختصاص دهند، این گزینه می‌تواند از نظر هزینه به‌صرفه‌تر باشد، چرا که نیاز به سرمایه‌گذاری در منابع انسانی و نرم‌افزارهای داخلی کمتر است.

جدول مقایسه