دسترسی سریع
- مجوز هـا
- دربــاره مــا
- مشتـریان مـا
- فرصت های شغلی
مستندات
- تقویم
- پایگاه دانش
- الزامات امنیتی
- اخبار امن افزار رایکا
ارتباط با ما
منو
یکی از تکنولوژی هایی که در حال حاضر در دنیای فناوری وجود دارد و از مهمترین و پر طرفدار ترین ها به حساب می آید مجازی سازی سرور و شبکه می باشد، بد نیست بدانید هر تکنولوژی که پا به دنیای فناوری می گذارد اگر بخواهد جزء بهترین فناوری و در عین حال پر طرفدار ترین باشد باید در هزینه های آن شاهد کاهش و صرفه جویی باشیم
یکی از تکنیک‌های جدید در بازار کار استفاده از مجازی سازی سرور میباشد. در واقع امروزه مجازی سازی سرور جز اصلی بیشتر مراکز داده منظور میشود. علت آن نیز میتوان به دلیل امکاناتی باشد که مجازی سازی سرور در اختیار مدیران بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات جهت مدیریت بهتر قرار میدهد. و از سوی دیگر مجازی سازی سرور با امکان افزایش بهره وری در استفاده از بخش سخت افزاری با ایجاد کاهش هزینه ها نیز مورد توجه میباشد. تعریف مجازی سازی سرور عبارت است راهکار و روشی که سبب میشود چندین سیستم عامل کاربر به شکل همزمان روی یک میزبان سخت افزاری قرار گیرد. به شکل غالب کار مجازی سازی توسط یک نرم افزار صورت گرفته و سبب اجرای برنامه کاربردی بر روی سخت افزارهای متفاوتی که وجود فیزیکی ندارند را امکان پذیر میکند.
اگر طی سالیان گذشته شما به عنوان یکی از کارمندان یک سازمان به یک سرور نیازمند بودید و درخواست آن را می‌کردید این کار با یک پروسه طولانی و زمان بر همراه بود. زیرا باید مناقصه ای جهت خرید سرور صورت می‌گرفت و سپس سیستم عامل روی آن نصب و راه اندازی شده و سپس به شما تحویل داده میشد.اما امروزه با استفاده از تکنولوژی مجازی سازی سرور شما به راحتی می‌توانید در بازه زمانی کوتاهی آن را تحویل گرفته و حتی با روش‌ها و قابلیتهای clone و template میتوان بازه زمانی جهت نصب سیستم عامل را نیز حذف کرده و این قضیه بازه تحویل گرفتن سرور را نیز کوتاه تر میکند. در گذشته قبل از ایجاد فناوری مجازی سازی سرور، ادارات و سازمانها جهت امور کاری خود از یک برند خاص سرورهای سخت افزاری و همین طور تجهیزات و وسایل مربوطه استفاده می‌کردند. اما امروزه با مجازی سازی سرور شما از این انتخاب راحت شده و می‌توانید به هر شکل از سروری که تمایل دارید استفاده کنید.
زیرا از نظر تکنولوژی و فن آوری مجازی سازی سخت افزاری همیشه یک قدم عقب‌تر از روش‌های مجازی سیستم عامل‌ها بوده است. و ایجاد همسویی در سطح سیستم عامل و hyper visor ها صورت گرفته و همین عامل سبب بالا رفتن قدرت انعطاف پذیری مدیران مراکز داده و شبکه شده و به آن‌ها اجازه استفاده از هر گونه سخت افزاری جهت استفاده را میدهد. حتی با مجازی سازی سرور به راحتی دیگر شما می‌توانید از یک سخت افزار به سخت افزار دیگر انتقال پیدا کنید.
مجازی سازی سرور به تکنولوژی ایجاد نمونه های مجازی از هر سیستم عامل بر روی یک بستر مجازی گفته می شود. تا قبل از ظهور و رونق مجازی سازی سرور به عنوان شریان اصلی زیرساخت های IT، به ازای پیاده سازی هر سیستم عامل نیاز به سرورهای فیزیکی با ویژگی های پردازشی، فضای ذخیره سازی، حافظه و سایر سخت افزارهای متناسب با سیستم عامل اجرایی وجود داشت. به دلیل دسترسی یک سیستم عامل به تمامی منابع پردازشی سخت افزار میزبان یا همان سرور فیزیکی و هدر رفت قابل توجه منابع سخت افزاری، راهکار سنتی دیگر جوابگوی نیازهای روزافزون صنعت IT نبود. در نتیجه، فناوری مجازی سازی به عنوان یکی از برترین راهکارها ارائه شد.
در بسترهای مجازی، ماشین های مجازی در ارتباط با سرور فیزیکی بوده و یک هایپروایزر (hypervisor) وظیفه به اشتراک گذاری منابع سخت افزاری میزبان با هر یک از ماشین های مجازی را دارد. فناوری مجازی سازی با ایجاد بستری مجازی برای اشتراک گذاری منابع فیزیکی با تعداد زیادی از ماشین‌های مجازی، کاهش قابل توجه فضای لازم تجهیزات دیتاسنتر و هزینه های مرتبط با خرید و نگهداری سخت افزارهای فیزیکی را برای سازمانها به ارمغان می آورد.
مجازی سازی شبکه (NV) یا Network virtualization ، به عنوان توانایی ایجاد شبکه های منطقی و مجازی تعریف می شود. این شبکه ها از سخت افزار شبکه اصلی جدا می شوند تا اطمینان حاصل شود می توانند با محیط های مجازی ادغام شده و بطور کامل این محیط ها را پشتیبانی کنند.
Network virtualization ، اتصالات شبکه و سرویس هایی را تجزیه می کند که به طور سنتی از طریق سخت افزار به یک شبکه مجازی منطقی تحویل داده شده اند. این اتصالات و سرویس ها، از شبکه فیزیکی جدا شده و به طور مستقل در یک hypervisor (هایپروایزر) یا ناظر ماشین مجازی اجرا می شوند.
NV، فراتر از سرویسهای لایه 2 و 3 مانند سوئیچینگ (switching) و روتینگ (routing)، معمولا شامل خدمات مجازی سازی لایه 4 تا 7 ازجمله فایروال (firewalling) و توازن بار (load-balancing) سرور است.
این تکنولوژی بسیاری از چالشهای شبکه در مراکز داده امروزی را حل و فصل می کند؛ علاوه براین، به سازمانها کمک می کند شبکه را به طور مرکزی برنامه‌ریزی و آماده کنند، بدون اینکه نیاز باشد به طور فیزیکی زیرساخت های مربوطه را لمس کنند.
در هنگام بکارگیری مجازی سازی در شبکه، یک دیدگاه منطقی مبتنی بر نرم افزار در مورد منابع سخت افزاری و نرم افزاری شبکه (سوئیچ ها، روترها و غیره) ایجاد میشود. دستگاه های شبکه فیزیکی، مسئول ارسال بسته ها هستند. درحالی که شبکه مجازی (نرم افزاری)، یک انتزاع هوشمند را فراهم میکند که استقرار و مدیریت سرویسهای شبکه و منابع اصلی شبکه را آسان می‌سازد. درنتیجه، مجازی سازی شبکه می‌تواند شبکه را به منظور پشتیبانی بهتر محیطهای مجازی سازی شده، هم تراز کند. با مجازی سازی شبکه، سازمان ها می‌توانند نحوه گسترش، مقیاس و تنظیم بارهای کاری و منابع را برای رفع نیازهای محاسباتی ساده سازی کنند. به علاوه این نوع از مجازی سازی اتوماسیون بسیاری از کارهای مدیریتی را امکان پذیر می سازد و خطاهای دستی را کاهش میدهد. بنابراین، می‌تواند بهره وری و کارایی بیشتری را برای شبکه فراهم سازد.
مجازی سازی شبکه (NV) را میتوان برای ایجاد شبکه های مجازی در داخل یک زیرساخت مجازی سازی شده استفاده کرد. این امر، مجازی سازی شبکه را قادر می سازد الزامات پیچیده در محیطهای multi-tenancy را پشتیبانی کند. NVمی‌تواند یک شبکه مجازی را در داخل یک محیط مجازی ارائه دهد که واقعا از سایر منابع شبکه جدا باشد. در این موارد، NV می‌تواند ترافیک را در یک ناحیه (zone) جدا کند تا مطمئن شود ترافیک با سایر منابع یا انتقال سایر داده ها ترکیب نمی‌شود.
این نوع از مجازی سازی شامل مجازی سازی داخلی و خارجی است. مجازی سازی داخلی برای تقلید یا ارائه قابلیت عملکردی یک شبکه فیزیکی، از containerهای نرم افزاری استفاده میکند. مجازی سازی خارجی، شبکه‌های متعدد یا بخشهایی از شبکه‌ها را به یک واحد مجازی ترکیب میکند.
مجازی سازی داخلی، قابلیت عملکرد شبکه را صرفا براساس نرم افزار فراهم میکند. نمونه ای از این توپولوژی شبکه توسط محصولات مجازی سازی رایج مانند VMWare server یا ماشین مجازی Microsoft استفاده میشود.
در این نوع مجازی سازی، از شبکه موجود در محیط خود استفاده می‌کنید و با استفاده از یک شبکه مبتنی بر NAT یا bridge ساده، به ماشین‌های مجازی تحویل می‌دهید. با این حال، مجازی سازی داخلی می تواند پیچیده‌تر باشد و می توان با خود نرم افزار مواردی همچون سوئیچینگ مجازی، شبکه مجازی و حتی راه حل‌های فایروال مجازی را ارائه داد. یکی از مزایای بزرگ مجازی سازی شبکه این است که به سخت افزار وابسته نیست. این نوع مجازی سازی در بازیابی خطاها و مدلهای تجاری پیوسته که توسط مجازی سازی پشتیبانی میشود بسیار مفید است. اکنون مراکز داده و سازمان ها بیشتر این نوع مجازی سازی شبکه را پیاده سازی می‌کنند.
مجازی سازی خارجی شامل دستگاه فیزیکی واقعی است که برای شبکه فراهم میشود. این نوع مجازی سازی، از مدت‌ها پیش تاکنون وجود دارد. یک نمونه بارز این نوع، یک سوئیچ شبکه سیسکو است که قابلیتهای VLAN (LAN مجازی) را ازطریق نرم افزار CISCO iOS داخلی خود فراهم می‌سازد. یک نمونه از این مجازی سازی، مسیریابی پیشرفته سیسکو شامل ارائه QOS اتوماتیک و سرویس تحلیلگر بسته (packet analyser) است که به شما امکان میدهد ترافیک شبکه را اولویت‌بندی کنید و همچنین مشکلات مرتبط با شبکه را تشخیص دهید. مزیت مجازی سازی خارجی این است که به دلیل ماهیت “اختصاصی” خود، منابع آن توسط سایر وظایف و بارهای زیرساخت مجازی سازی شما به اشتراک گذاشته نمی‌شود.
مجازی سازی شبکه، عناصر مشترکی را با شبکه مبتنی بر نرم افزار (SDN) به اشتراک می‌گذارد. به عنوان مثال، هر دوی این‌ها، هدف بهبود کارایی منابع شبکه به ماشین‌های مجازی (VM ها) و یکپارچه سازی یا تقسیم شبکه‌ها را به اشتراک می‌گذارند.با پیدایش و معرفی فناوری SDN، شرکت VMware به عنوان یکی از پیشگامان ایجاد زیرساخت مجازی در حوزه سیستم عامل ها، قابلیت ها و ویژگی‌های آن بخش را به زیرساخت شبکه توسعه داده است.
مرکز داده VMware NSX یا VMware NSX Data Center، یک پلتفرم مجازی سازی شبکه است که شبکه و امنیت را به‌طور کامل در نرم افزار ارائه میدهد و چیکیدهای از زیرساخت فیزیکی اساسی آن است.
NSX از نرم افزار برای ارائه قابلیتهای شبکه مانند فایروال، سوئیچینگ و روتینگ استفاده میکند. این بدان معناست که چندین کاربر می‌توانند با استفاده از شبکه‌های مجازی غیرقابل مشاهده برای یکدیگر، محیط فیزیکی یکسانی را به اشتراک گذارند تا کارایی و امنیت را افزایش دهند.
VMware NSX، پلتفرم امنیتی و مجازی سازی شبکه VMware SDN است که در سال 2012 از VMware انتشار یافته است. NSX در حقیقت راهکاری در راستای فناوری SDN است که شرکت VMware در حال توسعه همهجانبه و یکپارچه سازی آن با دیگر محصولات خود میباشد. این انتشار، VMware را وارد دنیای شبکه مبتنی بر نرم افزار (SDN) و مجازی سازی توابع شبکه (NFV) کرده است. این راه حل، عملکرد شبکه را از دستگاههای فیزیکی جدا میکند، به شیوهای که شبیه سرورهای مجازی (VMهای) جدا از سرورهای فیزیکی باشد.
پربحث ترین و نسخه مستند VMware NSX، با هدف ساخت برای محیط های vSphere است، تا جایی که ممکن بود به عنوان NSX for vSphere نامیده شود. طبق تعریف با استفاده از راهکار VMware vSphere منابع پردازشی همچون حافظه، پردازنده، دیسک های ذخیره سازی و کارت شبکه مجازی سازی می شود. در مقایسه با آن، VMware NSX زیرساخت شبکه شامل فایروال، مسیریاب‌ها، سوئیچ ها و غیره را به صورت عملیاتی در بستر VMware vSphere مجازی شده را ارائه می کند.
NSX برای vSphere در 90% زمان‌ها مستقر میشود. زیرا دارای یکپارچگی بومی با سایر سیستم عامل‌های VMware مانند vCenter و vCloud برای مرکز اتوماسیون (vCAC) است. NSX برای vSphere، سوئیچینگ منطقی، مسیریابی درون هسته ای، فایروال درون هسته ای توزیع شده را ارائه میدهد. در حقیقت شرکت VMware برای ورود به فناوری SDN اقدام به عرضه محصول بی نظیر خود یعنی VMware NSX کرده است. حرکتی که شرکت‌های دیگر با توانایی کمتر و محدودتر بر روی ساختار VMware vSphere به آن پرداخته اند.
از جمله آن ها میتوان Nexus 1000v,HP Flex Fabric 5900,IBM DS 5000v را نام برد که سوئیچ های لایه ۲ و ۳ را در زیرساخت مجازی VMware vSphere مجازی نمودهاند. در واقع SDN بخشی از مفهوم مرکز داده توسط نرم افزار SDDC است که محاسبات ابری فناوری های مجازی سازی VMware را ارائه میدهد.
Network virtualization از سخت افزار بر روی یک لایه مجازی سازی توزیعی استفاده میکند که بسیار شبیه مجازی سازی سرور برای پردازش و استفاده از سیستم عامل می باشد. در واقع VMware لایه 4 تا 7 شبکه را مجازی سازی میکند در صورتی که NSX لایه ۲ و ۳ را مجازی سازی میکند.
نظارت و اطمینان از بارهای کاری مجازی بسیارمهم است. بدین منظور، داشتن دیدی عمیق و بیدرنگ از فعالیتهای شبکه در سرتاسر کل زیرساخت بسیارحیاتی است. ابزارهای نظارتی امنیتی و کاربردی باید قادر باشند تهدیدات امنیتی، نقاط ازدحام و رفتار برنامه ها را تشخیص دهند. برای تحقق این هدف، دادههای شبکه فیزیکی و مجازی باید به راحتی قابل دسترس باشند.
VIPromise یک راه حل مجازی سازی شبکه را با استفاده از بسترهای ایمن برای مجازی سازی شبکه NSX ارائه میدهد. خدمات مجموعه VIPromise به شرح زیر است:
سالها پیش کامپیوتر های به این شکل که امروزه در شرکت ها هستند و هر نفر برای خودش به اصطلاح یک PC داره نبود و در حقیقت کامپیوتری وجود نداشت ، یک کامپیوتر فوق العاده قوی بود که بهش میگفتن Mainframe و همه دستگاه هایی که بهش وصل میشدن و کار میکردن فاقد CPU و قدرت پردازش بودن و تمام کارها بر روی کامپیوتر مرکزی انجام میشد و نتایج برای Terminal که یک کیبود و ماوس بود ارسال میشد. بعد از مدتی که وجود کامپیوترها به این شکلی که هست باب شد و به تعداد افراد یک سازمان کامپیوتر وجود داشت ، خوب قدرت مدیریتی ضعیفتر شد ، شما فکر کن در سالهای قبل فقط یک کامپیوتر مرکزی مدیریت میشد ولی حالا مثلا 200 تا کامپیوتر باید مدیریت بشه ، خلاصه حسابی به مشکل خوردن و باز تصمیم گرفته شد که به گذشته بر گردن و یک سرور مرکزی وجود داشته باشه و تمامی پردازش ها بر روی اون انجام بشه و صرفا نتایج برای کلاینت ها ارسال بشه و این بود که روی به استفاده از سیستم های مجازی سازی آوردن که بهترین راهکار
برای اینکار بود .
سیستم های مجازی سازی دسکتاپ یا همون Desktop Virtualization در حقیقت تشکیل شده از یک یا چندین سرور قوی هستند که بر روی اونها سیستم عامل ها به ازای هر کاربر یک عدد نصب شده و پردازش ها کلا توسط این سرورها یا قدرت زیاد انجام می شه ، کاربر بوسیله یک ترمینال که دیگه میشه اسمشو گذاشن Thin Client به سرور متصل میشه و صفحه دسکتاپ مجازی شده خودش رو مشاهده میکنه و انگار که داره با سیستم خودش کار میکنه با این تقاوت که کل داده ها و اطلاعات و پردازش ها در روی سرور ها انجام میشه ، این روش از خیلی جهات میتونه به سود سازمان باشه چون دیگه هزینه های سرسام آود مدیریت کامپیوترها تاحد زیادی حذف میشه و هزینه خزید سخت افزار هم طبیعتا پایین میاد چون قیمت Thin client با یک PCقابل مقایسه نیست.
قبل از مجازی سازی دسکتاپ کاربران برای استفاده از کامپیوتر شخصی خود می بایست از یکی از دو روش زیر استفاده می کردند:
VDI گزینه سومی ارائه می دهد. بوسیله VDI عمل پردازش را از سمت کاربران گرفته و بر روی یک سرور می آورد. در VDI برخلاف روش استفاده از تکنولوژی ترمینال سرویس، کامپیوتر مجازی به یک کاربر اختصاص داده شده و محدودیت های پیشین حذف شده است.
